بلاگ

لکنت زبان مشکلی است که هم برای گوینده و هم برای شنونده گیج کننده و مشکل ساز است و نشانه های آن شامل: تکرارهای سریع ابتدای حروف، کشیدن آواهای میانی و گیر و گرفتگی کامل روی بیان کلمات است. و این مشکل اغلب در میان پسر ها رایج است. وقتی کودک خسته، ناراحت یا هیجان زده است. این مشکل شدت می یابد. از هر پنج کودکی که لکنت دارد، چهار کودک لکنت زبانش تا پایان نوجوانی بهبود می یابد. برای حل این مشکل می توان مراحل زیر را انجام داد:

1) حرف کودک را قطع نکنید و بجای او حرف نزنید و هنگام پاسخگویی به پرسش هایش دامنه ی زبانش با کلمات جدید گسترش دهید.

2) فضایی سرشار از آرامش برای او ایجاد کنید و نیز به تک تک اعضای خانواده القا کنید که دوست دارید کودک در گفتگوهای خانوادگی شرکت کند.

3) با لحنی آرام صحبت کنید ولی به کودک تذکر ندهید که آرام تر صحبت کند. و  به لکنت او توجه نکنید. زیرا او باید هنگام صحبت با شما احساس راحتی کند.

4) به او برچسب لکنت داشتن نزنید. هرچه کودک بیشتر احساس کند لکنت دارد، مشکل را بدتر خواهد کرد.

5) به کودک آموزش دهید از دهان نفس عمیق و منظم بکشد. زیرا الگوی نفس کشیدن کودک بر شیوه ی صحبت کردنش تاثیر می گذارد.

برگرفته از " چگونه رفتارهای خوب را به کودکم آموزش دهم؟ " کاری از " استیفن گاربر، دکتر ماریان دنیز گاربر، روبین فریدمن اسپیزمن"